خبرگزاری میز نفت:
به گزارش میز نفت: فدریکو دونلی، نویسنده کتاب رقابت قدرت در دریای سرخ، در گفتگویی توضیح میدهد چه عواملی باعث اهمیت ژئوپلیتیکی این منطقه شده است.
او میگوید این منطقه از کانال سوئز تا تنگه بابالمعده امتداد دارد و حدود ۴۳۸ هزار کیلومترمربع را در بر میگیرد. دریای سرخ با برخی از ناپایدارترین مناطق جهان یعنی شاخ آفریقا، شبهجزیره عربستان و سواحل غربی منطقه هند–آرام هم مرز است.
منطقه دریای سرخ کجاست؟
دریای سرخ بهسرعت به منطقهای مورد رقابت تبدیل شده است، جایی که قدرتهای سنتی و نوظهور جهانی برای نفوذ و کنترل با یکدیگر رقابت میکنند.
درحالیکه رقابت قدرت بین آمریکا و چین بیشتر تیتر خبرها را اشغال میکند، آزمایشگاههای واقعی نظم جهانی پسا لیبرال در مناطقی هستند که پویاییهای بینالمللی، منطقهای و محلی در آنها به هم میرسند که یکی از این مناطق، منطقه گسترده دریای سرخ است.
دریای سرخ ارزش راهبردی عظیمی دارد. این دریا مدیترانه را به منطقه هند وصل میکند و مسیر دریایی تجارت و انرژی جهانی است. البته در مجاورت چندین کشور شکننده مانند سودان، اریتره و یمن هم قرار دارد.
آمریکا و چین هر دو در جیبوتی پایگاه نظامی دارند. روسیه به دنبال دسترسی به بندر سودان بوده و قدرتهای خلیجفارس، بهویژه عربستان، امارات و قطر، حضور خود را از طریق سرمایهگذاری در بنادر، زیرساختها و همکاریهای نظامی، بهویژه در سودان، سومالی و اتیوپی در شاخ آفریقا گسترش دادهاند.
درباره نقش بازیگران محلی
از سوی دیگر نیز ترکیه، ایران و اسرائیل روابط سیاسی، اقتصادی و امنیتی ایجاد کردهاند و این امر دریای سرخ را به شرق مدیترانه و خلیجفارس پیوند میدهد. بااینحال اما قدرتهای خارجی تنها عامل تغییر نیستند.
بازیگران محلی، از اتیوپی تا سودان، از رقابتهای جهانی برای پیشبرد اهداف راهبردی خود استفاده میکنند. آنها با مبادله دسترسی نظامی در برابر تضمینهای امنیتی یا جذب سرمایهگذاری در زیرساختهای راهبردی، قدرتهای خارجی رقیب را بهطرف خود جذب میکنند. همچنین از همسویی دیپلماتیک با آمریکا، چین، کشورهای خلیجفارس یا ترکیه برای تقویت جایگاه داخلی و منطقهای خود استفاده میکنند.
فرصتی برای بازیگران اصلی
این بهاصطلاح چنددستگی به بازیگران منطقهای قدرت میدهد، اما درعینحال بیثباتی و عدم قطعیت را هم در آنجا افزایش میدهد. به طور مثال، جناحهای رقیب در جنگ داخلی سودان به دنبال حمایت قدرتهای خارجی مثل عربستان و امارات بودند و همین جنگ تبدیل به یک جنگ داخلی و میدان نبرد نیابتی میان کشورها شد.
از سوی دیگر در سومالی، مقامات محلی و قبیلهای به طور مستقیم با قدرتهای خارجی مانند ترکیه و کشورهای خلیجفارس بر سر مسائل امنیتی و اقتصادی مذاکره میکنند و اغلب نهادهای ضعیف داخلی را دور میزنند.
در همین حال، تلاش اتیوپی محصور در خشکی برای دسترسی به دریا آن را وارد درگیریها و پیچیدگیهای دیپلماتیک و امنیتی جدید با سومالیاند، سومالی، اریتره، مصر و کشورهای خلیجفارس کرده است.
منطقه دریای سرخ بازتابی از دگرگونی گستردهتر سیاست جهانی است. در این محیط، مناطق نقش آزمایشگاههایی برای الگوهای جدید تعامل میان قدرتهای جهانی و محلی، بازیگران دولتی و غیردولتی و اتحادهای رسمی و مشارکتهای غیررسمی را ایفا میکنند.
منطقه دریای سرخ یادآور این نکته برای پژوهشگران و سیاستگذاران است که آینده سیاست بینالملل تنها در واشینگتن، پکن، بروکسل یا مسکو رقم نخواهد خورد. این آینده همچنین در مکانهایی مانند بندر سودان، عدن و جیبوتی در حال شکلگیری است؛ جایی که نظم نوین جهانی در حال ساختهشدن است.
اینها مکانهایی هستند که رقابت جهانی با درگیریهای محلی یکی میشود و الگوهای جدید حکمرانی ظاهر میشود. بازیگران محلی، چه دولتی و چه غیردولتی، دیگر صرفاً دریافتکنندگان منفعل مداخله خارجی نیستند. آنها اکنون مشارکتکنندگان فعال در شکلدادن به محیط امنیتی خود هستند.
منبع:
خبرگزاری میز نفتاین خبر به صورت اتوماتیک جمع آوری شده است در صورتی که منافاتی با قوانین دارد لطفا از طریق صفحه تماس با ما گزارش دهید.
