خبرگزاری میز نفت:
به گزارش میز نفت، یکی از تصمیم های مهم دولت چهاردهم برای توزیع عادلانه یارانه های انرژی، افزایش قیمت سوخت هواپیماهاست که مشخصا در لایحه بودجه 1404 به آن اشاره شده است.
دبیر انجمن شرکت‌های هواپیمایی در این باره می گوید: طبق لایحه بودجه سال ۱۴۰۴ قرار بر این است که سوخت هواپیما به ۳۰ درصد قیمت تمام شده پالایشگاه محاسبه شود. با این تغییر محاسبه قیمت هر لیتر سوخت هواپیما از ۶۰۰ تومان فعلی به ۷۰۰۰ تومان افزایش پیدا می‌کند که این به معنای افزایش ۱۱ برابری قیمت سوخت هواپیما در هر لیتر است.
در حال حاضر، اثرگذاری قیمت هر لیتر بنزین ۶۰۰ تومانی بر روی قیمت تمام شده برای هر ساعت صندلی حدود ۲۴ هزار تومان است، اما با افزایش قیمت سوخت از ۶۰۰ تومان به ۷ هزار تومان، اثرگذاری آن بر روی قیمت هر ساعت صندلی به ۲۸۰ هزار تومان افزایش می‌یابد.
رانت بزرگ در سوخت هواپیما
سال گذشته ۹۱ درصد سوخت هوایی تولید شده در کشور به ایرلاین‌های داخلی (سوخت یارانه‌ای) و ۹ درصد به ایرلاین‌های خارجی و باری تحویل داده شده است. با احتساب توزیع یک میلیارد و ۴۶۳ میلیون لیتر سوخت یارانه‌ای بین ایرلاین‌های داخلی و با یک سحاب ساده سرانگشتی متوجه می‌شود که عدم‌النفع دولت از تصمیمی که زمانی به اشتباه گرفته شده است و هنوز این اشتباه ادامه دارد، چه رقم بزرگی است.
با احتساب نرخ سوخت سوخت جت در درب پالایشگاه به قیمت ۲۸۶۰۰ تومان (قیمت روز ۱۳ آبان ۱۴۰۳) و با لحاظ مصرف سالانه یک میلیارد و ۴۶۳ میلیون لیتر سوخت یارانه‌ای بین ایرلاین‌های داخلی، درواقع حدود ۴۲ هزار میلیارد تومان سوخت عرضه شده است.
اعداد سخن می گویند
حال با احتساب سوخت هر لیتر ۶۰۰ تومان، با لحاظ میزان مصرف سال گذشته که یک میلیارد و ۴۶۳ میلیون لیتر سوخت یارانه‌ای است، ایرلاین‌های چیزی کمتر از ۸۷۸ میلیارد تومان پرداخت کرده‌اند. با این احتساب در واقع عدم‌النفع دولت یا یارانه‌ای که دولت به دهک بالای جامعه و آن ۳.۵ درصد در حمل و نقل هوایی پرداخت می‌کند، فعلا به قیمت امروز سالانه ۴۱ هزار و ۱۲۲ میلیارد تومان است؛ عدد بزرگی که می‌توانست در توسعه عمرانی کشور، ساخت خطوط ریلی و توسعه ناوگان ریلی به کار گرفته شود تا حمل و نقل ریلی به عنوان حمل و نقل ایمن و پاک توسعه یابد از سوی دیگر با آزادسازی نرخ سوخت هواپیما، نوسازی ناوگان برای شرکت‌های هواپیمایی توجیه داشته باشد.
در حال حاضر قیمت بلیت هواپیما در همه مسیر‌های داخلی یکسان است و به عنوان مثال نرخ یک ساعت صندلی پرواز بوئینگ MD سال ساخت ۱۹۹۴ با یک ساعت صندلی پروازی ایرباس برجامی هما یکسان است؛ حال با این شرایط چه توجیهی وجود دارد که ایرلاین به دنبال هواچیمای کم‌نصرف و نو برای کاهش هزینه‌های سوخت باشد؟ بنابراین در نبود برنامه مناسب برای عرضه سوخت با قیمت واقعی، با همین هواپیما‌های فرسوده و پرمصرف به درآمدزایی و پرواز می‌پردازد.
منبع:
خبرگزاری میز نفتاین خبر به صورت اتوماتیک جمع آوری شده است در صورتی که منافاتی با قوانین دارد لطفا از طریق صفحه تماس با ما گزارش دهید.
