خبرگزاری میز نفت:
به گزارش میز نفت، بیزینس اینسایدر نوشته است:
تعطیلات آخر هفته، در رستوران ها و کاباره های ویلیستون ایالت داکوتای شمالی، با چراغ‌های چشمک‌زن رنگارنگ، موسیقی رقص های تند و جمعیتی از مردان جوان که پول خرج می‌کنند، شروع و پایان می‌یابد.
ناتان کلیر، ۲۴ ساله، اهل ویلیستون که با چند دوستش برای صرف چند نوشیدنی به بار جی داب آمده است، می‌گوید: در این شهر تستسترون زیادی در حال پخش شدن است.
او می‌گوید که این را در سراسر شهر دیده است: این زنان نیمه برهنه وارد رستوران ها می‌شوند و آنقدر روی میزها جست و خیز می کنند تا یک مشتری پیدا کرده که آنها را به خانه ببرد. این اتفاق را در بارها و کافه ها دیده و در یک رستوران زنجیره‌ای نزدیک هم در مورد روسپیگری در این منطقه مطالبی شنیده است.
کلیر می‌گوید: اگر دنبالش بگردی، می‌توانی پیدایش کنی؛ آنجاست. به هر حال، زنان زیادی هم هستند که در این مناطق نفتخیز به دنبال پول درآوردن هستند.
فحشا در میادین نفتی
وجود فحشا در مناطق نفتی سابقه ای طولانی دارد. نیروهای کار در میادین دورافتاده نفتخیز درآمد خوبی دارند و عمدتاً مردان تنها ساکن در کمپ ها هستند.
اگر سایت آگهی آنلاین Backpage در بخش داکوتای شمالی را بررسی کنید، صفحاتی ویژه مشاغل زنانه با تصاویر جذاب از زنانی که پیشنهاد دوستی، ماساژ و موارد دیگر می‌دهند، پیدا خواهید کرد.
بسیاری از پست‌ها حاوی سلب مسئولیت‌های حقوقی هستند که می‌گویند هر اتفاقی که می‌افتد بین دو بزرگسال با رضایت طرفین است.
برایان لاکربی، مدیر بخش تحقیقات جنایی وزارت دادگستری مونتانا، می‌گوید: منظورم این است که نمی‌توانید انگشت خود را روی این اتفاقات بگذارید.
همه چیز از رونق نفت شروع شد
لاکربی می‌داند که رونق نفت در ایالت خود و ایالت همسایه، داکوتای شمالی، به معنای فرصت‌های اقتصادی برای جرایم سازمان‌یافته است. او می‌گوید: اسلحه، مواد مخدر، فحشا - همه اینها دست در دست هم دارند.
اما نیروهای انتظامی در منطقه آموزش یا منابع لازم برای درک کامل آنچه در محل اتفاق می‌افتد را نداشته‌اند.
لاکربی می‌گوید برای مقابله با فحشا، باید با تمرکز بر قاچاق انسان، اقدامات را شروع کنید. ما می دانیم هفتاد درصد از زنانی که به فحشا روی آورده‌اند، از سن ۱۳ تا ۱۴ سالگی، زمانی که توسط دلالان جنسی استخدام شده‌اند، شروع به کار کرده‌اند.
با این حال، تنها تعداد انگشت‌شماری پرونده با این موضوع تحت پیگرد قانونی قرار گرفته است.
آدریان، که در مونتانا زندگی می‌کند، می‌گوید که او با خواست خود به فحشا کشیده نشده است. او می‌گوید که در ابتدا توسط والدین خوانده‌اش در تگزاس مجبور به این کار شده است.
او می‌گوید: من 11 ساله بودم که شروع به خودفروشی کردم و در سن 16 سالگی، به یک دلال جنسی فروخته شدم.
آدریان درخواست کرد که نام خانوادگی‌اش فاش نشود، زیرا نگران امنیت خود است. او می‌گوید که مراجعه به پلیس هرگز یک گزینه نبود، او همیشه به شدت تحت نظر بود.
آدریان که اکنون ۱۹ ساله است، با موهای قرمز رنگ شده و مدرک دیپلم دبیرستان جدید، سعی در افزایش آگاهی جامعه در مورد این پدیده زشت دارد.
پاتریشیا فریلند، مدیر اجرایی Traffick Refugeمی‌گوید مطمئن است که این نوع قاچاق در منطقه نفتی باکن رو به افزایش است. او می‌گوید مدارس باید اطلاعات بیشتری داشته باشند و شرکت‌های نفتی باید نظارت بهتری بر این اردوگاه‌های مردان داشته باشند. به نظر من، آنها خیلی از کنترل خارج شده‌اند.
دادستان‌های کل مونتانا و داکوتای شمالی به سایر مقامات در سراسر کشور پیوسته‌اند و از کنگره درخواست بودجه بیشتر برای برنامه‌هایی که با قاچاق انسان مبارزه می‌کنند، کرده‌اند.
در مورد اجرای قانون، فریلند می‌گوید که مأموران باید از برخورد با روسپی‌ها به عنوان جنایتکار دست بردارند. او می‌گوید: آنها قربانی هستند.
مقابله یک روسپی سابق با قاچاقچیان جنسی داکوتا
وقتی ویندی لازنکو برای اولین بار به شهر داکوتای شمالی رسید، به کلوپ‌های استریپ و بارهای پرزرق و برقی رفت که به کارگران مرد میدان های نفتی با داشتن پول هنگفت، خدمات جنسی ارائه می‌دادند.او می‌دانست که این مکان‌ها محل تجمع برای تجارت جنسی هستند، زندگی‌ای که مدت‌ها پیش از آن دست کشیده بود.
لازنکو نزدیک به دو دهه بخشی از آن دنیای غیرقانونی بود، از زمانی که ۱۳ ساله بود و از خانه فرار کرده بود، به گفته خودش، او برای رابطه جنسی بین دلالان خرید و فروش می‌شد.
فعالیت در مراکز فحشا، پورنوگرافی و کلوپ‌های استریپ بخشی از سوابق او محسوب می شود. سپس او از همه آنها فاصله گرفت. سرانجام به مونتانا نقل مکان کرد و چند سال پیش، در حالی که به دختران در معرض خطر مشاوره می‌داد، شروع به بررسی خبرهایی در مورد استخدام زنان جوان برای فحشا در میادین نفت شیل باکن کرد. در یک دهه اخیر و در سایه انقلاب نفت و گاز شیل صدها میلیارد دلار از میادین این منطقه پول به دست آمده است. او می‌خواست به آنان کمک کند.
لازنکو اکنون یکی از برجسته‌ترین فعالان مبارزه با قاچاق جنسی در این منطقه نفتی است. او با دادستان‌های فدرال، اف‌بی‌آی و پلیس همکاری داشته، در برابر قانون‌گذاران ایالتی شهادت داده و در گروه‌های کلیسا و مدرسه سخنرانی کرده است. او همچنین یک گروه حمایتی به نام «داکوتای شمالی» تشکیل داده است که به زنان قربانی کمک می‌کند.
او می‌گوید: من از همان ابتدا به زبان آنها صحبت می‌کنم. من مجری قانون نیستم. من آنجا نیستم که آنها را دستگیر کنم. آنها مجبور نیستند با من همراهی کنند. آنها به من احترام خواهند گذاشت و من به آنها احترام خواهم گذاشت. ما قرار است با هم گفتگو کنیم.
اقدامات حمایتی لازنکو در حالی صورت می‌گیرد که قانون‌گذاران ایالتی در حال بررسی مجموعه‌ای از اقدامات جدید - از جمله مجازات‌های سختگیرانه‌تر برای دلالان و پرداخت پول بیشتر برای کمک به قربانیان - برای مبارزه با تجارت جنسی رو به رشد در باکن هستند.
او می‌گوید: برای آنها دشوار است که بگویند قاچاق انسان اینجا در داکوتای شمالی رایج است. اینکه آنها به وجود این فاجعه اذعان کرده‌اند، بسیار مهم است.
در کنگره، چندین لایحه دو حزبی در حال بررسی است که برای مقابله با قاچاق انسان و اطمینان از اینکه با افراد زیر سن قانونی که برای رابطه جنسی فروخته می‌شوند، به عنوان قربانی رفتار می‌شود، نه مجرم، طراحی شده‌اند.
سناتور هایدی هایتکمپ، نماینده دموکرات داکوتای شمالی و از حامیان چندین مورد از این اقدامات، از جمله صریح‌ترین قانون‌گذارانی بوده است که بر این مشکل تمرکز کرده و مقامات فدرال را به ایالت آورده‌اند تا به مقامات در مورد نحوه شناسایی قاچاق آموزش داده و به دنبال راه‌هایی برای جلوگیری از این فعالیت از طریق وب‌سایت‌ها باشند.
نیروهای پلیس می‌گویند باکن یک بازار جذاب برای خدمات جنسی است: هزاران مرد، دور از خانه و خانواده، در مکانی دورافتاده با پول نقد آماده و مکان‌های زیادی برای خرج کردن آن گرفتار شده‌اند. بارها و کلوپ‌های استریپ یکی از گزینه‌ها هستند. سایت‌های آنلاین نیز پر از تبلیغات محلی مانند "تجربه بدن به بدن" یا "بیا از وحشی‌ترین فانتزی‌هایت لذت ببر، نمایش دو دختر موجود است" هستند.
پس از اقامت در داکوتای شمالی در اواخر سال ۲۰۱۳ میلادی، لازنکو به سرعت با تجارت محلی فروش سکس آشنا شد. او می‌گوید: خیلی آشکار بود.
او متوجه علائم کمتر دیده‌شده هم شد - مثلاً در متل، در پشتی درای قفل شکسته بود و به مسافران اجازه می‌داد بدون نیاز به عبور از پذیرش، به راحتی وارد شوند.
قاچاق دختران برای مردان نفتی
لازنکو می‌گوید در یک سال گذشته به چندین قربانی قاچاق انسان کمک کرده است، ترتیب انتقال زنان به پناهگاه‌ها پس از فرار از دست دلالان جنسی‌شان را داده یا حتی آپارتمان خودش را به روی آنها باز کرده است. او همچنین برخی از زنان را تا جلسات دادگاه یا جلسات با دادستان‌هایی که سعی در تشکیل پرونده علیه قاچاقچیان دارند، همراهی کرده است.
لازنکو در ۴۶ سالگی، مادربزرگ سه فرزند است، اما با ژاکت چرمی کوتاه، شلوار جین و کلاه بافتنی که محکم روی موهای تا چانه‌اش کشیده شده، ممکن است با یک دانشجوی دانشگاه اشتباه گرفته شود. او با توجه به سابقه‌اش، در مورد تجربه جوانی‌اش شوخی می‌کند. او می‌گوید: من باید با این زندگی که داشته‌ام از زمین جدا شوم.
اگرچه گذشته‌اش به او در برابر زنان قاچاق‌شده اعتبار می‌دهد، لازنکو می‌گوید که راضی کردن آنها برای ترک کردن این کار، دشوار است. او می‌گوید: ما اغلب در برابر سال‌ها سوءاستفاده مقاومت می‌کنیم. وقتی این دختران به زندگی خود ادامه می‌دهند، ذهنشان شکل می‌گیرد. ذهنیت نجات واقعاً کارساز نیست. آنها حتی خود را قربانی نمی‌دانند.
لازنکو می‌گوید گاهی اوقات متقاعد کردن پلیس مبنی بر اینکه زنان مورد زورگویی قرار می‌گیرند نیز دشوار است.
او معتقد است که اکثریت قریب به اتفاق زنانی که به عنوان روسپی در مناطق نفتی کار می‌کنند، توسط دلالان جنسی کنترل می‌شوند. او به زنی اشاره می‌کند که به او کمک کرده است و می‌گوید وقتی سهمیه ۱۰۰۰ دلار در روز خود را از مشتریانش دریافت نمی‌کرد، توسط دلال خود مورد ضرب و شتم قرار گرفت. او می‌گوید: این قاچاق انسان است و تنها فحشا نیست.
منبع:
خبرگزاری میز نفتاین خبر به صورت اتوماتیک جمع آوری شده است در صورتی که منافاتی با قوانین دارد لطفا از طریق صفحه تماس با ما گزارش دهید.
