خبرگزاری میز نفت:
وحید حاحی پور | به درخت پوکی شبیه شده که حالا با یک ضربه کوچک هم فرو می‌پاشد؛ شرکتی که روزگاری در اختلاف ریشه‌ای خود با امور بین‌الملل شرکت ملی نفت، غالب بود و امروز، اما مغلوب.
ماجرای نیکو به سال‌های ابتدایی دهه 70 برمی گردد که قرار شده بود، شرکتی برای اجرای ایده‌های بین المللی وزارت نفت مانند فعالیت در معاملات غیرفیزیکی نفت، بازاریابی‌های نوین، جذب منابع مالی در قالب فاینانس و ... فعالیت کند.
نقل است این شرکت را سید مجید هدایت‌زاده برای خودش ساخته؛ مردی که در طی دهه‌های اخیر یکی از چهره‌های اصلی تجارت نفت و فرآورده‌های نفتی ایران بود. نیکو از همان ابتدا و با اختیار فراوان، کارش را کلید زد و از اواسط دولت احمدی‌نژاد، به‌آرامی رقیب اصلی امور بین‌الملل شد.
تجارت نفت و فرآورده‌های نفتی در اختیار مدیریت امور بین‌الملل بود تا اینکه شدت تحریم‌ها بیشتر شد و وزارت نفت تصمیم گرفت برای حضور در بازارهای غیررسمی و نقد کردن پول‌های خود، از نیکو بهره ببرد.
نیکو در آن دوره به‌شدت فعال شد، در دوره حسن روحانی اما کمی تضعیف شد و به‌محض خروج از برجام، دوباره جان گرفت. جانی که با به روی کار آمدن دولت مرحوم رئیسی، بیشتر شد و محلی شد برای جنگ گروه‌های مختلف برای رخنه در آن.
بیشتر فروش نفت ایران در دولت سیزدهم، به دوش این شرکت تحریمی بود؛ اما حساب ویژه نیکوروی تراستی‌ها، خطرات زیادی را برای منافع ملی ایجاد کرد. هشدارها زیاد شد؛ ولی وزارت نفت به کار خود مشغول بود.
در دولت پزشکیان، محسن پاک‌نژاد که روزگاری خودش مدیرعامل نیکو بود، با انتصاب معتمدان خود در امور بین‌الملل شرکت ملی نفت، بازی را از چنگ نیکو خارج کرد و امور بین‌الملل را بر صدر نشاند.
طراحی یک‌ساله پاک‌نژاد برای تضعیف نیکو و حذف و اضافه‌های مدیریتی در این شرکت، باعث شد تا در معادله امور بین‌الملل – نیکو، بازنده این شرکت تحریمی باشد.
حالا همه چیز در امور بین‌الملل تجمیع شده، مدیرش هم از نیکو آمده تا شائبه انحلال نیکو دوباره بر سر زبان‌ها بیفتد. گرچه هنوز زود است برای ارزیابی آینده، ولی ناگفته پیداست وزیر نفت ایده پایان دادن به امپراطوری نیکو را به‌خوبی پیاده کرد.
منبع:
خبرگزاری میز نفتاین خبر به صورت اتوماتیک جمع آوری شده است در صورتی که منافاتی با قوانین دارد لطفا از طریق صفحه تماس با ما گزارش دهید.
