بررسی و تحلیل حادثه انفجار و آتش سوزی دستگاه حفاری 95 روز یکشنبه 7 آبان ماه

حادثه روز یکشنبه ۷ آبان ۹۶ در چاه ۱۴۷ میدان نفتی رگ سفید، همه را متاثر کرد و باز هم برخی از مدیران این مجموعه را در فکر فرو نبرد. حادثه ای که موجب از دست دادن دو تن از دلاور مردان دستگاه حفاری ۹۵ و داغدار شدن خانواده صنعت نفت و حفاری شد. حوادثی از این قبیل، که گویا تمامی نداشته و ندارد، چرا که ظاهرآ بخشی از سرمایه انسانی و بدنبال آن ثروت ملی (نفت) می بایست طی بازه های زمانی مختلف از این طریق از بین برود. وزیر و برخی مدیران نفتی که متاسفانه سالیان سال سمت های انحصاری در صنعت نفت دارند و گویا اتمام دوره مدیریت آنها می بایست با فوت همراه باشد. آنانکه بر کرسی های این نهاد استراتژیک و ثروتمند تکیه کرده و در مدیریت مجموعه خود دچار یک روزمرگی شده اند.
آیا تعداد چاهها و دکل های نفتی محروقه، نمی بایست ما را در طی سی سال مدیریت، به یک اقدام جدی وادار کند؟! آیا ارزش ریالی حجم هیدروکربوری که روزانه از چاههای حادثه دیده خارج می شود و دکل های حفاری چند صد میلیاردی که طعمه حریق می شوند، آنچنان اندک است که مارا از صرف هزینه های آموزش مدون نیروی انسانی و نوسازی تجهیزات منصرف نموده است؟! طبق بررسی های میدانی از محل حادثه، روزانه ۸۰۰۰ تا ۹۰۰۰ بشکه نفت در چاه آتش گرفته می سوزد. این مقدار نفت با نرخ ۶۲ دلاری قیمت فعلی هر بشکه نفت اوپک، حداقل حدود ۵۰ هزار دلار قیمت دارد. به عبارتی در یک شبانه روز چیزی در حدود ۵۰ هزار دلار نفت در چاه نفتی ۱۴۷ میدان نفتی رگ سفید می سوزد. این حجم از اتلاف و هدر رفت سرمایه ملی در کنار سایر مشکلات جدی که در صنعت نفت مطرح است را چه کس باید پاسخگو باشد!؟

ادامه چنین وضعیت برای کشوری که اقتصاد اول آن نفت است، مطمئنا صنعت نفت را به لبه پرتگاه خواهد برد و سهم مهلکی بر پیکره آن وارد می آورد، که این مسئله با منافع ملی ما و رهنمودهای های مقام معظم رهبری سازگار نیست. بهتر است با شایسته سالاری و گزینش مدیران کارآمد و بروز، توسعه و نوسازی ناوگان حفاری و تجهیزات صنعت نفت و از همه مهمتر آموزش های تخصصی و پیوسته نیروی انسانی، از پدید آمدن چنین حوادث دردناکی جلوگیری کرد.
کیومرث طاهری
کارشناس ارشد مهندسی نفت