خبرگزاری میز نفت:
به گزارش میز نفت، در پایان ماه سپتامبر، سازمان ملل متحد تحریم‌های گسترده به حالت تعلیق درآمده علیه ایران تحت توافق هسته‌ای برجام ۲۰۱۵ را با مکانیسم ماشه بازگرداند. این اقدام پس از آن صورت گرفت که سه امضاکننده اروپایی این توافق – شامل بریتانیا، فرانسه و آلمان - مکانیسم موسوم به بازگشت سریع (ماشه) را که در این توافق درج شده بود، فعال کردند.
تحریم‌های جدید، مسدود کردن دارایی‌های ایران در خارج از کشور، توقف معامله های تسلیحاتی با تهران و محدودیت‌های بیشتر بر برنامه موشک‌های بالستیک ایران را در کنار اقدامات دیگر اعمال کرد.
تداوم فشار بر تهران
واشنگتن می‌خواهد فشار بر تهران را حفظ کرده و ایران را مجبور به عقب‌نشینی و کنار گذاشتن کامل جاه‌طلبی‌های هسته‌ای خود کند. برای تأمین بودجه برنامه هسته‌ای، نخبگان ایرانی مجبورند مبالغ هنگفتی پول به آن تزریق کنند که در درجه اول از طریق درآمد صادرات نفت خام به دست می‌آید.
دالغا خاتین‌اوغلو، کارشناس انرژی و اقتصاد ایران، به DW گفت: با بازگشت تحریم‌های سازمان ملل، اکنون محدودیت‌هایی بر کشتیرانی ایران اعمال می‌شود و ممنوعیت فروش سوخت به تانکرهای ایرانی، افزایش بازرسی کشتی‌های حامل کالاهای بالقوه دو منظوره و محدودیت‌هایی بر نقل و انتقالات مالی از سر گرفته شده است.
وی افزود: این امر صادرات قانونی نفت ایران را به صورت قابل توجهی دشوارتر می‌کند. فروش، حمل و نقل و انجام پرداخت‌ها به شدت محدود شده است.
چه کسی از تحریم‌ها سود می‌برد؟
ایران سال‌هاست که به دنبال راه‌هایی برای دور زدن تحریم‌های بین‌المللی از جمله با ایجاد یک شبکه مالی و کشتیرانی سایه برای تسهیل تجارت نفت است.
در پایان ماه ژوئیه، دولت ایالات متحده تحریم‌های جدیدی را علیه بیش از ۱۱۵ فرد، شرکت و کشتی مرتبط با صنعت نفت ایران وضع کرد. اسکات بسنت، وزیر خزانه‌داری ایالات متحده، این تحریم‌ها را بزرگترین دور تحریم‌ها علیه ایران از سال ۲۰۱۸ میلادی توصیف کرد.
این محدودیت‌ها در درجه اول «خواص سیاسی» در تهران، به ویژه شبکه‌ای از شرکت‌های متعلق به خانواده شمخانی را هدف قرار می‌دهد.
خانواده شمخانی از نفوذ سیاسی خود برای ایجاد یک امپراتوری حمل و نقل استفاده کرده‌اند و ناوگان بزرگی از تانکرها و کشتی‌های کانتینری را که فرآورده‌های نفتی را از ایران و روسیه و همچنین سایر محموله‌ها را در سراسر جهان حمل می نمایند، کنترل می‌کنند.
حمزه صفوی، استاد دانشگاه تهران، در یک میزکزد سیاسی با کارشناسان اقتصادی در تهران در اوایل این هفته گفت که ایالات متحده در سال‌های اخیر به دلیل «نزاع‌های قدرت داخلی» در ایران توانسته است بسیاری از این شبکه‌ها را کشف کند... این شبکه‌ها برای کسب میلیاردها سود، یکدیگر را افشا می‌کنند.
چینی ها؛ برنده تحریم نفت ایران
همایون فلکشاهی، تحلیلگر ارشد شرکت داده‌های نفت و کالا کپلر، با اشاره به یک معیار جهانی برای قیمت نفت، به DW گفت: فقط شش ماه پیش، ایران نفت خود را با تخفیف حدود ۱ دلار در مقایسه با قیمت برنت می‌فروخت.
او افزود: سه ماه پیش، این تخفیف ۳ دلار بود و اکنون ۶.۵ دلار است. ایران در حال حاضر نفت خود را با تخفیف ۸ تا ۱۰ دلار در مقایسه با گریدهای مشابه از خاورمیانه ارائه می‌دهد.
با وجود تحریم‌های گسترده ایالات متحده که پردازش رسمی پرداخت‌های مالی به ایران را تقریباً غیرممکن می‌کند، پالایشگاه های کوچک و مستقل چین همچنان به واردات نفت ایران ادامه می‌دهند.
در واقع، این غول آسیایی از زمان خروج یکجانبه ایالات متحده از توافق هسته‌ای ۲۰۱۵ در دوره اول ریاست جمهوری ترامپ، در ماه مه ۲۰۱۸ میلادی، بزرگترین خریدار نفت ایران بوده است.
همانطور که وال استریت ژورنال در ۵ اکتبر گزارش داد، ایران و چین یک سیستم تهاتر عمدتاً مخفی ایجاد کرده‌اند که در آن نفت ایران به چین ارسال می‌شود و در عوض، شرکت‌های چینی تحت حمایت دولت، پروژه‌های زیرساختی را در ایران می‌سازند.
این توافق بین دو طرف با دور زدن سیستم بانکی بین‌المللی، درآمد بسیار مورد نیاز ایران را که اقتصادش ضربه ویرانگری از تحریم‌ها خورده، فراهم کرده است.
این روزنامه آمریکایی گزارش داد که تنها در سال ۲۰۲۴ میلادی، تا ۸.۴ میلیارد دلار از پرداخت‌های نفتی از طریق این سیستم برای تأمین مالی پروژه‌های زیرساختی چین در ایران انجام شده است.
نویسنده: شبنم فون هاین
منبع: DW
مترجم: محسن داوری
منبع:
خبرگزاری میز نفتاین خبر به صورت اتوماتیک جمع آوری شده است در صورتی که منافاتی با قوانین دارد لطفا از طریق صفحه تماس با ما گزارش دهید.
