نسبت گاز به مایع بهینه

تعریف:

در صنعت نفت ، نسبت گاز به مایع (Gas-to-Liquid Ratio یا GOR) به میزان گاز طبیعی که با نفت استخراج شده همراه است، نسبت داده می‌شود. این نسبت اغلب به عنوان یک شاخص مهم برای توصیف و تحلیل مخازن نفتی استفاده می‌شود.

نحوه تشخیص GORبهینه:

1. اندازه‌گیری مستقیم: در روش مستقیم، گاز طبیعی و مایع نفتی جداگانه اندازه‌گیری می‌شوند و سپس نسبت میان دو حجم گاز و مایع مشخص می‌شود. برای اندازه‌گیری دقیق و صحیح از تجهیزات مانند آزمایشگاه‌های میدانی و سیستم‌های آنالیز گاز استفاده می‌شود.

2. اندازه‌گیری ضمنی: در روش‌های ضمنی، با استفاده از پارامترهای دیگری که قابل اندازه‌گیری هستند، نسبت GOR تخمین زده می‌شود. برای مثال، با استفاده از فشار و دما در فاز مایع و گاز، می‌توان از روابط و مدل‌های ریاضی نسبت GOR را تخمین زد. این روابط معمولاً بر اساس ویژگی‌های فیزیکی و نمودارهای فازی مایع و گاز استخراج می‌شوند.

3. استفاده از اطلاعات مخازن: در بررسی مخازن، با استفاده از داده‌های جغرافیایی، دبی تولید، فشار مخزن و دیگر اطلاعات مخزنی، نسبت GOR تخمین زده می‌شود. این روش عموماً در مرحله برنامه‌ریزی توسعه و بهره‌برداری مخازن استفاده می‌شود.

از تکنیک های زیر نیز میتوان استفاد کرد:

لرزه‌نگاری (Seismic),تحلیل داده‌های چاه‌نگاری (Well Logging)، و تست‌های آزمایشگاهی اشاره کرد. این تکنیک‌ها به مهندسین نفت کمک می‌کنند تا نسبت گاز به مایع را تخمین بزنند.

روابط ریاضی:

GOR = (حجم گاز طبیعی خروجی) / (حجم مایع نفتی خروجی)

این روابط ممکن است بر اساس تجربیات میدانی و مدل‌های ریاضی توسعه یابند. به عنوان مثال، معادلات حالت مانند معادله واندروف (Van der Waals) یا معادله حالت پنگ-رابینسون (Peng-Robinson) برای توصیف خصوصیات فیزیکی گازها مورد استفاده قرار می‌گیرند