آزمایش تبخیر جزیی یا Differential Vaporization Test یکی از روش‌های مورد استفاده در مهندسی نفت برای بررسی و تعیین خواص فیزیکی و شیمیایی نفت است. در این آزمایش، نمونه‌ای از نفت در شرایط خاصی قرار می‌گیرد و سپس درجه حرارت و فشار آن تغییر می‌کند تا مقدار تبخیر جزیی نفت به دست آید.
در این آزمایش، نفت در یک محفظه قرار می‌گیرد و درجه حرارت به طور پیوسته افزایش می‌یابد. همچنین، فشار نیز در حین آزمایش تغییر می‌کند. با افزایش درجه حرارت و کاهش فشار، بخارهای سبک و قابل تبخیر از نفت جدا می‌شوند و تبخیر جزیی رخ می‌دهند. این بخارها سپس با استفاده از دستگاه‌های خاص جدا شده و تجزیه و تحلیل می‌شوند.
با تحلیل بخارهای تولید شده در آزمایش، می‌توان خواص فیزیکی و شیمیایی نفت را تعیین کرد. برای مثال، می‌توان مقدار و نسبت بین اجزای سبک و سنگین نفت را محاسبه کرد. همچنین، با تحلیل بخارها، می‌توان اطلاعاتی درباره ترکیبات شیمیایی نفت و خواص آنها مانند دانسیته، ویسکوزیته و نقطه اشتعال را به دست آورد.
استفاده از آزمایش تبخیر جزیی در مهندسی نفت به ما کمک می‌کند تا خواص نفت را برای استفاده در فرآیندهای مختلف مانند حفاری، تولید و تصفیه بهتر درک کنیم. همچنین، با استفاده از این آزمایش، می‌توان خواص نفت را با نمونه‌های دیگر مقایسه کرده و از آن برای انتخاب نفت مناسب برای استفاده در صنعت نفت و گاز استفاده کرد.
آزمایش تبخیر جزیی یک روش مفید برای بررسی و تعیین خواص فیزیکی و شیمیایی نفت است. با تحلیل بخارهای تولید شده در این آزمایش، می‌توان اطلاعات مهمی درباره ترکیبات شیمیایی نفت و خواص آنها را به دست آورد. همچنین، این آزمایش به ما کمک می‌کند تا خواص نفت را برای استفاده در فرآیندهای مختلف مانند حفاری، تولید و تصفیه بهتر درک کنیم. استفاده از این آزمایش می‌تواند به ما در انتخاب نفت مناسب برای استفاده در صنعت نفت و گاز کمک کند.
