گردآوری شده و ترجمه شده توسط " شروین زواره ای " - دانشگاه هریوت وات
هنگامی که تغییر در فشار به عنوان تابعی از عمق در سرعت ثابت تولید چاه در نظر گرفته شده است، این تفاوتها بین این سه سیستم سیال نیز مشهود است (شکل 14).
این طرح به عنوان " قطع کردن فشار لولهگذاری " و تغییر در فشار کل با عمق به عنوان منحنی "شیب" شناخته شده اند. رفتار مولفه های منحصر به فرد فشار که منحنی گرادیان نهایی را تشکیل می دهند، در زیر خلاصه شده است.
(i) شکل 14a برای مایع تنها (تراکمناپذیر) می باشد. مولفه های راس و اصطکاک هیدرواستاتیک، خطوط راست می باشند. این به دلیل این است که از دست دادن چگالی سیال و اصطکاک در واحد طول لوله در طول کل لوله ثابت باقی می ماند (فرض می شود که دومی در لوله محدودیتی نداشته باشد).
(ii) شکل 14b برای چاه گاز است. سهم (نسبی) راس مولفه هیدرواستاتیک با عمق افزایش می یابد زیرا چگالی گاز با فشار کل (یعنی عمق چاه) افزایش پیدا می کند. مولفهی اصطکاک رفتار معکوسی نشان می دهد. سرعت گاز در عمق کم، بیشترین مقدار را دارد زیرا فشار در این نقطه کمترین مقدار بوده و مقدار گاز یکسانی وارد لوله شده و از آن خارج می شود. بنابراین هنگامی که عمق چاه کاهش می یابد، نسبت (فشار اصطکاک/ راس هیدرواستاتیک) ، در واحد طول لوله افزایش می یابد. یعنی اهمیت مولفهی اصطکاک در چاه های عمیق تر برای جریان گاز در قطر ثابت لوله، کمتر است. رفتار مخالف مولفههای اصطکاک و راس هیدرواستاتیک با نتایج عمق در (کل) فشار، تقریبا یک خط راست را می پیماید. این نتیجهگیری فقط برای قطر لولهی منفرد صحیح می باشد. محدودیتها در چاه های گازی اغلب می تواند به افت فشار بالای غیر قابل قبولی به دلیل افزایش زیاد سرعت سیال منجر شود.
(iii) شرح سادهی جریان چندفازی (شکل 14c) وجود ندارد زیرا معادلات تحلیلی ساده و غیره برای این رژیم جریان پیچیده در دسترس نیستند؛ اما شکل کلی شکل 14C بین دو شکل پیشین آن می باشد. در تمام موارد فوق تنها پارامتری که تحت کنترل عملیاتی مهندس تولید می باشد، فشار سرچاه نفت و یا سیستم "فشار برگشتی" است. باقی ماندهی تکمیل تنها می تواند توسط مهندس در مرحله طراحی تحت تاثیر قرار گیرد. بنابراین این زمانی است که محدودهی گسترده ای از تجزیه و تحلیل حساس باید به منظور مطمئن شدن از اینکه چاه راهاندازیشده در طول زمان عمر خود "مناسب برای هدف" خواهد بود، اجرا شود. استفاده از طراحی چاه استاندارد در یک میدان می تواند صرفه جویی قابل توجهی در هزینه ها به ارمغان آورد. با این حال، اینها باید در برابر هزینه ها متعادل شوند مانند تولید از قبل پیشبینی شده، اضافهکاریهای مازاد برای تغییر اندازه ی لوله و غیره که تکمیل نامطلوب چاه را به ارمغان می آورد. کاهش در کل هزینه های واحد طول عمر که چاه را ساخته و پرداخته می کند، هدف مهندس تولید، بهینه سازی سودآوری توسعه میدان می باشد.