خبرگزاری میز نفت:
به گزارش میز نفت، کار بر روی دکل‌های نفتی و سکوهای فراساحلی بسیار خطرناک است، با توجه به اینکه در فاصله سال‌های ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۷ میلادی بیش از ۱۵۰۰ نفر در دکل‌های نفتی ایالات متحده جان خود را از دست داده‌اند. تعداد تلفات در این تأسیسات در سراسر جهان، بسیار بیشتر از این عدد است.
همچنین، نباید فراموش کرد که نه تنها تلفات جانی، بلکه جراحات تهدیدکننده سلامتی نیز وجود دارد که مردان و زنانی که روی این سازه‌ها کار می‌کنند، می‌توانند با آسیب ها روبرو شوند. خوشبختانه، تاکید بیشتر بر اقدامات ایمنی و مدیریت و ارزیابی بهتر ریسک، امروزه حوادث در دکل‌های فراساحلی را نسبت به چند سال پیش، کمتر کرده است.
علاوه بر این، نه تنها چنین حوادثی، بلکه زندگی پرخطر روی یک دکل نفتی در میان آب و هوای نامساعد، دریاهای مواج و دوری از خانواده نیز چالش برانگیزترین معضل برای همه کسانی است که روی این سازه‌های فراساحلی کار می‌کنند.
این مقاله به بررسی مرگبارترین انفجارهای دکل‌های نفتی و پیامدهای آنها خواهد پرداخت. در این فرآیند، می توانیم دریابیم که چنین حوادثی نتیجه طراحی نامناسب تجهیزات، اجرای نادرست رویه‌های اضطراری، بی‌توجهی انسانی و عدم اجرای صحیح دستورالعمل‌ها بوده‌اند. در ادامه با فاجعه آمیزترین انفجارها در دکل های نفتی فراساحلی دنیا آشنا می شویم:
۱. پایپر آلفا، دریای شمال
وقتی صحبت از بزرگترین فاجعه سکوی نفتی فراساحلی می‌شود، انفجار پایپر آلفا در صدر فهرست حوادث مرگبار قرار می‌گیرد. انفجارهای عظیم در سکوی نفتی فراساحلی پایپر آلفا در سال ۱۹۸۸ میلادی جان ۱۶۷ نفر را گرفت.
تاثیر این انفجار را می‌توان از این واقعیت که به کل تأسیسات آسیب رساند و خسارت هنگفت ۱.۴ میلیارد دلاری ایجاد کرد، تشخیص داد. باید دانست که کنترل آتش‌سوزی حدود ۲۱ روز طول کشید.
پایپر آلفا روزانه بیش از 300 هزار بشکه نفت تولید می‌کرد که ۱۰ درصد از کل تولید نفت خام بریتانیا را تشکیل می‌داد. این سکو در سال ۱۹۷۶ میلادی به محل مورد نظر منتقل شد و چهار سال بعد، تولید گاز طبیعی را نیز آغاز کرد. این سکو یکی از بزرگترین سکوهای نفتی فراساحلی در بریتانیا در آن زمان و یکی از سودآورترین آنها بود.
متاسفانه، اگر ارتباط بین کارکنان صبح و عصر برقرار بود، می‌شد از این حادثه جلوگیری کرد. این سکو نفتی در 6 ژوئیه 1988 میلادی، پس از نشت گاز از یک لوله میعانات، منفجر شد. به عنوان بخشی از تعمیر و نگهداری منظم، پوشش ایمنی پمپ تزریق برداشته شد و فعلاً با فلنج‌ها آب‌بندی شد، زیرا کار هنوز در حال انجام بود.
براساس دستورالعمل، پمپ باید خاموش می‌شد. با این حال، پس از تغییر شیفت، کارگران شیفت عصر آن را روشن کردند که منجر به نشت گاز از پوشش موقت آن شد. این امر منجر به انفجارهای عظیمی شد که در آن فقط 61 نفر زنده ماندند.
۲. فوران نفت اکوفیسک براوو
اکوفیسک یک میدان نفتی مهم در دریای شمال است که شرکت نفت فیلیپس در سال ۱۹۶۹ میلادی آن را کشف کرد. در آوریل ۱۹۷۷ میلادی، دکل براوو دچار یک فوران ناگهانی شد که منجر به نشت قابل توجهی نفت خام گردید.
مایعی شبیه دوغاب قرمز-قهوه‌ای از بالای دکل به هوا فوران کرد. این حادثه ناشی از نصب نادرست یک فوران گیر یا شیر ایمنی بود.
تمام ۱۱۲ کارگر نجات یافتند، اما بیش از ۲۰۱۰۰۰ بشکه نفت در عرض یک هفته به دریای شمال نشت کرد تا اینکه بتوان آن را کنترل کرد.
انفجار و آتش‌سوزی نیز در سکو رخ داد، اما خوشبختانه کسی جان خود را از دست نداد.
آب و هوای نامساعد و نشت گاز مانع از تلاش‌ها برای جلوگیری از نشت نفت و گاز شد، اما سرانجام در ۳۰ آوریل ۱۹۷۷ میلادی، حادثه کنترل شد.
۳. حادثه کشتی سی. پی. بیکر، خلیج مکزیک
کشتی سی. پی. بیکر در عملیات حفاری در خلیج مکزیک حضور داشت که حادثه غم‌انگیز انفجار رخ داد و ۲۱ نفر کشته و ۲۲ نفر زخمی شدند.
این کشتی برای حفاری در میدان نفتی جزیره یوجین در منطقه اقتصادی انحصاری ایالات متحده قرارداد بسته بود.
در ساعات اولیه ۳۰ ژوئن ۱۹۶۴ میلادی، کشتی دچار انفجار شد و پس از آن آب از عرشه آن وارد شد. برق کشتی قطع شد و دقایقی بعد آتش گرفت. چند انفجار رخ داد و ظرف نیم ساعت، کشتی واژگون شد. ۴۳ خدمه روی عرشه حضور داشتند که ۲۲ نفر از آنها خود را نجات دادند. ماموران جستجو و نجات اعلام کرد که 8 نفر کشته و ۱۳ نفر مفقود شده‌اند.
۴. الکساندر ال. کیلند، دریای شمال
این فاجعه آتش سوزی در دکل نفتی نتیجه جوشکاری اشتباه بود. متأسفانه، ۱۲۳ نفر پس از واژگونی سکوی الکساندر ال. کیلند در سال ۱۹۸۰ میلادی جان خود را از دست دادند.
هنگام وقوع این حادثه، دکل متعلق به شرکت حفاری استاوانگر بود و توسط شرکت فیلیپس پترولیوم اداره می‌شد.
این سکوی نیمه شناور، کارگران دکل نفتی اِدا را در نزدیکی اسکاتلند در فلات قاره نروژ اسکان می‌داد.
این حادثه در ۲۷ مارس ۱۹۸۰ میلادی رخ داد، زمانی که سرعت باد حدود ۴۵ مایل در ساعت و ارتفاع امواج ۴۰ فوت بود. دکل شناور توسط شش کابل لنگر در جای خود نگه داشته شده بود تا اینکه کارگران با شنیدن صدایی نگران شدند، اما بعداً متوجه شدند که ۵ کابل لنگر پاره شده‌اند.
دکل در معرض امواج متلاطم دریا قرار داشت و فقط یک کابل لنگر آن را نگه داشته بود، اما بی‌فایده بود. طوفان شدید، دکل را با زاویه ۳۰ درجه به این سو و آن سو برد و پس از ۲۰ دقیقه، آخرین کابل نیز پاره شد و منجر به واژگونی سکو گردید.
بیشتر کارگران دکل به دلیل سیستم‌های فرماندهی ضعیف، سکو را تخلیه نکردند. این دکل ۷ قایق نجات داشت که هر کدام ۵۰ نفر را در خود جای می‌دادند. با این حال، با واژگون شدن دکل، دیگر زمانی وجود نداشت؛ فقط سه قایق نجات به آب انداخته شد.
فقط ۸۹ نفر از ۲۱۲ کارگر زنده ماندند و اکثر آنها هنگام واژگون شدن سکو در آب غرق شدند. تحقیقات رسمی نتیجه گرفت که این حادثه ناشی از ترک ناشی از خستگی ناشی از جوشکاری ضعیف به عرض ۶ میلی‌متر بوده است.
۵. سکوی انچوا، برزیل
این فاجعه در اوت ۱۹۸۴ میلادی در برزیل پس از انفجاری که منجر به شعله‌های آتش و انفجار عظیم در سکوی انچوا، که پتروبراس آن را اداره می‌کرد، رخ داد.
اکثر کارگران توسط هلیکوپتر و قایق‌های نجات نجات یافتند، اما ۴۲ نفر جان خود را از دست دادند. قایق نجات را نمی‌توان پایین آورد، بنابراین ۳۶ نفر جان باختند و ۶ نفر نیز هنگام پریدن به آب جان خود را از دست دادند. قایق که در هوا معلق بود، پس از پاره شدن کابل‌هایش به درون آب سقوط کرد.
حادثه دیگری در آوریل ۱۹۸۸ میلادی در این سکو رخ داد، زمانی که یک چاه در حین کار برای تبدیل آن به منظور پشتیبانی از تولید گاز طبیعی، در آتش سوخت. آتش، قسمت بالایی سکو را نابود کرد، اما یک کشتی در آن منطقه، همه افراد حاضر در آن را نجات داد.
آتش‌سوزی در سکو به مدت ۳۰ روز ادامه داشت و تنها پس از حفر چاه‌های امدادی، کنترل شد. در نهایت، دکل به صورت کامل نابود شد و تقریباً یک سال و نیم پس از این فاجعه، یک سکوی جدید تولید را از این میدان دوباره آغاز کرد.
۶. انفجار مهیب بمبئی، دریای عرب
این حادثه در سال ۲۰۰۵ میلادی در حدود ۱۶۰ کیلومتری غرب بمبئی رخ داد و جان ۲۲ نفر را گرفت.
سکوی تولید نفت و گاز شمال بمبئی توسط شرکت نفت و گاز طبیعی اداره می‌شد که متعلق به دولت هند بود.
در ۲۷ ژوئیه ۲۰۰۵ میلادی، پس از برخورد کشتی سامودرا سوراکشا با دکل، آتش‌سوزی در سکو آغاز شد و بسیاری از لوله‌های آن را پاره کرد.
امواج عظیم، کشتی را به سمت دکل هل دادند. در نتیجه این برخورد، نشت گاز رخ داد و منجر به آتش‌سوزی در سکو شد. شعله‌های آتش، کشتی چند منظوره و یک دکل حفاری دیگر در مجاورت آن را نابود کرد.
همچنین نشت نفت زیادی رخ داد که تولید هزاران بشکه و ۴.۳ میلیون متر مکعب گاز روزانه را مختل کرد. یک دکل جدید در سال ۲۰۱۲ میلادی در این محل شروع به کار کرد.
۷. فاجعه سکوی اوسوماچینتا
کاب ۱۰۱ یک سکوی نفتی کوچک بود که توسط شرکت نفتی مکزیکی پمکس اداره می‌شد. این سکو در ۲۶ کیلومتری ساحل تاباسکو قرار داشت.
در ۲۳ اکتبر ۲۰۰۷ میلادی، برخورد بین دکل جک‌آپ اوسوماچینتا و این سکو در خلیج کامپچه در خلیج مکزیک جان ۲۲ نفر را گرفت.
شرکت پمکس (PEMEX) دکل جک‌آپ را اجاره کرده بود و در حال انتقال به جایی بود که دکل Kab 101 برای تکمیل کار حفاری چاه Kab 103 در آن قرار داشت که این حادثه رخ داد. دریا مواج بود و طوفانی قدرتمند با بادهایی با سرعت ۱۳۰ کیلومتر در ساعت و امواجی به ارتفاع ۸ متر در گرفت.
دکل خیلی زود از جا کنده شد و در هنگام برخورد با دکل Kab 101 در معرض امواج قرار گرفت. کمی بعد، نشتی شروع شد و شیرهای ایمنی تولید سکو باید بسته می‌شدند. با این حال، کارگران نتوانستند آنها را به طور کامل آب‌بندی کنند و نشتی‌ها ادامه یافت و شعله‌ور شد.
در میان امواج سهمگین، ۷۳ کارگر با ۲ قایق نجات از تأسیسات تخلیه شده و در نهایت واژگون شدند. در جریان این حادثه، ۲۱ نفر جان باختند و ۱ نفر مفقود شد.
دو حادثه آتش‌سوزی دیگر در ماه بعد گزارش شد، اما بدون هیچ تلفاتی تحت کنترل درآمد.
۸. انفجار سکوی نفتی ۳۶ پتروبراس، برزیل
سکوی پتروبراس ۳۶ یا P-36 ، بزرگترین سکوی نفتی شناور نیمه شناور جهان بود که در ۲۰ مارس ۲۰۰۱ میلادی غرق شد.
این سکو در میدان نفتی رونادور، در حدود ۱۳۰ کیلومتری ساحل برزیل، فعالیت می‌کرد و روزانه ۸۴۰۰۰ بشکه نفت خام تولید داشت.
صبح روز ۱۵ مارس ۲۰۰۱ میلادی، ۲ انفجار در ستون سمت راست عقب کشتی در نزدیکی مخزن تخلیه اضطراری، کارگران را شوکه کرد. این دو انفجار ناشی از فشار بیش از حد و سوختن بخارات هیدروکربن نشت کرده بود. در این حادثه، ۱۷۵ نفر در سکو بودند که ۱۱ نفر از آنها جان باختند. پس از انفجارها، دکل به اندازه‌ای کج شد که باعث آبگرفتگی شد.
تیم‌های نجات و امداد به دلیل بدتر شدن شرایط آب و هوایی مجبور به ترک دکل شدند. این سکو در نهایت در ۲۰ مارس، پنج روز پس از انفجارها، در عمق ۱۲۰۰ متری آب با حدود ۱۵۰۰ تن نفت خام غرق شد.
۹. سکوی A، سانتا باربارا
انفجار در سکوی A، یک سکوی حفاری نفت فراساحلی، در ۲۸ ژانویه ۱۹۶۹ میلادی منجر به یکی از بدترین نشت‌های نفتی در جهان شد.
سکوی A شرکت نفتی یونیون اویل در عمق ۱۸۸ فوتی آب، حدود شش مایل دورتر از ساحل سانتا باربارا قرار داشت. این سکو به میدان نفتی دوس کوادروس خدمات می‌داد. در نتیجه، بیش از چهار میلیون گالن نفت خام به اقیانوس آرام نشت کرد.
نفت سواحل کالیفرنیای جنوبی را آلوده کرد و خط ساحلی از گولتا تا ونتورا و ساحل چهار جزیره شمالی را تحت تأثیر قرار داد. زندگی دریایی نیز تحت تأثیر قرار گرفت و ۳۵۰۰ پرنده دریایی، مانند بسیاری از دلفین‌ها، شیرهای دریایی و فک‌ها، جان خود را از دست دادند. فشار عمومی منجر به تصویب بسیاری از قوانین زیست‌محیطی در سال‌های پس از آن شد.
این حادثه در آن زمان بزرگترین نشت نفت در ایالات متحده بود و اکنون گفته می‌شود که پس از نشت نفت دیپ‌واتر هورایزن و اکسون والدز، سومین حادثه بزرگ تاریخ است.
۱۰. انفجار در سکوی دیپ‌واتر هورایزن
انفجار در سکوی دیپ‌واتر هورایزن باعث یکی از بزرگترین نشت‌های نفت در سال ۲۰۱۰ میلادی شد و جان ۱۱ نفر از ۱۲۶ کارگر را گرفت. دیپ‌واتر هورایزن در آب‌های عمیق خلیج مکزیک فعالیت می‌کرد و یک سکوی نیمه‌شناور برای عملیات حفاری بود.
این حادثه در ۲۰ آوریل ۲۰۱۰ میلادی رخ داد، زمانی که گاز از یک چاه فوران کرد و منجر به انفجار در سکو شد. این سکو به مدت دو روز در آتش سوخت و سپس در ۲۲ آوریل غرق شد.
روزانه حدود ۱۰۰۰ بشکه نفت در خلیج مکزیک رها می‌شد. پس از ۸۷ روز، چاه بالاخره مسدود شد.
شرکت بی‌پی در پنج سال بعد از آن فاجعه، حدود ۱۴ میلیارد دلار برای پاکسازی هزینه کرد و به دلیل فاجعه دیپ‌واتر هورایزن، در مجموع مجبور شد بیش از ۵۶ میلیارد دلار هزینه کند.
۱۱. فاجعه بوهای ۲، چین
این فاجعه در سال ۱۹۷۹ میلادی رخ داد و جان ۷۲ نفر از ۷۶ نفری که روی سکو بودند را گرفت. این حادثه در خلیج بوهای، در سواحل چین، زمانی رخ داد که یک کشتی یدک‌کش در حال جابجایی دکل در هوای طوفانی بود. بادهای شدید پمپ تهویه سکو را شکست و باعث ایجاد سوراخی در عرشه شد که منجر به ورود آب شد.
سکو ناپایدار شد و بدتر شدن آب و هوا منجر به واژگونی آن شد. کشتی یدک‌کش همراه نتوانست به موقع کارگران را نجات دهد. آنها همچنین نمی‌دانستند چه کاری باید انجام دهند، زیرا آموزش تخلیه اضطراری نداشتند و نمی‌دانستند چگونه از تجهیزات نجات به درستی استفاده کنند.
تحقیقات در مورد این حادثه نشان داد که قبل از نصب و راه اندازی سکو، تجهیزات عرشه به درستی چیده نشده بودند. روش مناسب یدک‌کشی برای آب و هوای بد نیز رعایت نشده بود. دکل غرق شده در سال ۱۹۸۱ میلادی بازیابی شد.
۱۲. اوشن رنجر، کانادا
این حادثه در ۱۵ فوریه ۱۹۸۲ میلادی در دریای آتلانتیک شمالی در نزدیکی نیوفاندلند، کانادا، رخ داد و جان ۸۴ کارگر را گرفت.
این دکل، متعلق به شرکت حفاری و اکتشاف اوشن، توسط شرکت نفتی موبیل کانادا برای حفاری در میدان هیبرنیا اجاره شده بود. این دکل می‌توانست تا عمق ۱۵۰۰ فوت زیر آب کار کند و تا ۲۵۰۰۰ فوت زیر بستر دریا حفاری کند.
با این حال، در جریان طوفانی سهمگین با بادهایی با سرعت ۱۹۰ کیلومتر در ساعت و امواجی به ارتفاع ۲۰ متر واژگون شد. مشخص شد که یکی از دریچه ها شکسته و آب به داخل نشت کرده که باعث مشکل فنی پنل کنترل آب توازن شده است.
اگرچه خدمه برای نجات جان خود شتافتند، اما تنها یک قایق نجات با ۳۶ نفر توانست پایین آورده شود و از ۸۴ نفری که غرق شدند، ۴۶ نفر از کارکنان شرکت نفت موبیل بودند.
۱۳. کشتی حفاری سیکرست، دریای چین جنوبی
گفته می‌شود حادثه غرق شدن کشتی حفاری که ۹۱ کشته بر جای گذاشت، یکی از بدترین فجایع دریایی تاریخ صنعت نفت است. این حادثه در ۳ نوامبر ۱۹۸۹ میلادی، در جریان یک طوفان شدید در خلیج تایلند و در نتیجه محاسبات اشتباه و بی‌دقتی رخ داد.
این کشتی از سال ۱۹۸۰ میلادی در این منطقه برای حفاری چاه‌های گاز برای مالک خود، شرکت یونوکال، فعالیت می‌کرد.
کشتی با وجود اینکه توسط هشت کابل لنگر که در تابستان با کابل‌های جدید جایگزین شده بودند، نگه داشته شده بود، هنگامی که امواج بلند به آن برخورد کردند، واژگون شد.
این دکل از ماه اکتبر با طوفان مواجه بود، بنابراین کار طبق معمول پیش می‌رفت. این دکل در نزدیکی بانکوک و در حال حفاری در میدان پلاتونگ بود که ناپدید شد. یک هلیکوپتر نجات در ۵ نوامبر ۱۹۸۹ میلادی شاهد غرق شدن آن بود.
به گفته منابع، همه چیز آنقدر سریع اتفاق افتاد که خدمه نتوانستند درخواست کمک کنند. بعداً مشخص شد که دکل برای دریانوردی مناسب نبوده و مشکلات زیادی داشته است. فقط شش نفر از این فاجعه جان سالم به در بردند.
۱۴. فاجعه دلتای غربی ۳۲، خلیج مکزیک
سکوی نفتی دلتای غربی ۳۲، صبح ۱۶ نوامبر ۲۰۱۲ میلادی در آتش سوخت. به گفته منابع، حدود ۲۴ کارگر هنگام وقوع حادثه روی سکو بودند که ۱۱ نفر از آنها زخمی و ۲ نفر مفقود شدند.
انفجار زمانی رخ داد که کار تعمیر و نگهداری روی سکو انجام می‌شد. کارگران با استفاده از مشعل، لوله‌ای را بریدند و جرقه‌های حاصل از آن با بشکه های حاوی نفت تماس پیدا کرد. بعدها، گزارش‌های خبری نشت ۱۶ گالن نفت را که در آب های خلیج مکزیک رها شده بود، فاش کردند.
۱۵. فاجعه سکوی مونتارا، دریای تیمور
انفجار از این سکو منجر به یکی از بدترین نشت‌های نفتی در استرالیا شد. در ۲۱ آگوست ۲۰۰۹ میلادی، نفت از سکوی مونتارا فوران کرد. نشت به مدت سه ماه ادامه داشت، اما پس از پوشیده شدن چاه با گل و لای، کنترل شد.
میدان مونتارا در سواحل کیمبرلی، ۴۳۰ مایلی داروین واقع شده است. هنگامی که آتش گسترش یافت، حدود ۶۹ کارگر از عرشه دکل نجات یافتند.
یک کشتی فراساحلی با یک جرثقیل عظیم برای نجات فراخوانده شد که پس از چند روز طول آواربرداری و پاکسازی انجام شد.
سرپرستان و مدیران مرتبط با این حادثه پس از مشخص شدن عدم رعایت صحیح اقدامات ایمنی، از سمت‌های خود برکنار شدند.
منبع:
خبرگزاری میز نفتاین خبر به صورت اتوماتیک جمع آوری شده است در صورتی که منافاتی با قوانین دارد لطفا از طریق صفحه تماس با ما گزارش دهید.
