ارزش حرارتی هیدروکربن ها به میزان انرژی حاصل از سوختن یک واحد از آنها مشخص می‌کند. این ارزش حرارتی به صورت واحد انرژی در هر واحد جرم (مثلاً کیلوژول در گرم) اندازه گیری می‌شود.
نفت سیاه، که از مخازن زیرزمینی استخراج می‌شود، شامل هیدروکربن‌های سنگین تر و پیچیده‌تری است که از طریق فرآیندهای طبیعی شکل گرفته‌اند. بنابراین، این نوع نفت دارای ارزش حرارتی پایین‌تری است. به عنوان مثال، نفت سیاه دارای ارزش حرارتی حدود ۴۰-۴۵ مگاژول در هر کیلوگرم است.
نفت فرار، که از گاز طبیعی به دست می‌آید، شامل هیدروکربن‌های ساده‌تر و سبک‌تری است که از طریق فرآیندهای طبیعی شکل گرفته‌اند. بنابراین، این نوع نفت دارای ارزش حرارتی بالاتری است. به عنوان مثال، نفت فرار دارای ارزش حرارتی حدود ۵۵-۶۰ مگاژول در هر کیلوگرم است.
به طور کلی، هیدروکربن‌های سنگین تر دارای ارزش حرارتی پایین‌تری هستند و برای استفاده در صنعت گرمایش و سوخت استفاده می‌شوند، در حالی که هیدروکربن‌های سبک‌تر دارای ارزش حرارتی بالاتری هستند و بیشتر برای تولید بنزین و سوخت‌های سبک استفاده می‌شوند.
هیدروکربن‌های سبک‌تر ارزش حرارتی بالاتری دارند و بیشتر در تولید بنزین و سوخت‌های سبک استفاده می‌شوند. در عوض، هیدروکربن‌های سنگین تر ارزش حرارتی پایین‌تری دارند و بیشتر در صنعت گرمایش و سوخت استفاده می‌شوند.
