پیدایش کره زمین

پيدايش زمين

آنچه مسلم است زمين در ابتداي پيدايش به شکل امـروزي نبـوده و شـکل فعلـي آن زاييـده تحـولات و تغييـرات زيادي است که در طي زماني بـس طـولاني، بـه کنـدي صـورت گرفتـه اسـت. عده اي از دانشـمندان اعتقـاد دارندکه زمين ضمن پيدايش و پس از تشکيل شدن، حرارتش زياد شده است . گرم شدن زمين به علت برخـورد و چسبيدن ذرات تشکيل دهنده آن با يکديکر بوده است که انرژي جنبشي خود را به صورت گرما آزاد ميکردنـد، همچنين مواد راديواکتيو موجود در زمين بر اثر تجزيه مقداري گرما نيز توليد کرده است . نتيجتا مـواد سـنگين تـر در قسمت مرکزي و عناصر سبکتر در سطح بالاتري قرار گرفته اند. بعدها و پـس از سـرد شـدن تـدريجي، پوسـته جامد در سطح زمين تشکيل گرديد. پوسته نازک اوليه به تدريج به صورت قشـر سـختي در آمـده و مـواد مـذاب داخلي را پوشانده است .

اين تقسيم بندي عمدتًا يا بر اساس نوع جانوراني که در زمان معيني مي زيسته و پيش از آن به کلي منقرض شده اند، يا بر حسب جنس رسوباتي که در زمان معيني تشکيل گرديده اند و يا بر پايه وقـايع و حـوادث مهمـي چـون چـين خوردگي ها که در طي تاريخ زمين اتفاق افتاده اند صورت گرفتـه اسـت . نامگـذاري هريـک از دورانهـاي زمـين شناسي بر حسب درجه تکاملي جانداران آن دوران مي باشد. بطوريکه دوران اول که در آن فقط جانـداران پسـت وکم سلولي زندگي ميکرده انـد را «حيـات قـديمي يـا پالئوزوئيـک » (Palaezoic ) ودوران دوم کـه داراي جانوران عالي تر از جانداران دوران اول بوده را «حيـات ميـاني يـا مزوزوئيـک (Mesozoic)، دوران سـوم بـه
علت داشتن جانداران عالي و تکامل يافته «حيات جديد يا سنوزوئيک» (Cenozoic) ناميده شده است . لازم بـه ذکر است که پرکامبرين (Precambrian ) را زمين شناسان، قديمي تربن دوران زمين شناسي (دوران پيش از دوران اول ) در نظر گرفته اند.

اين عقيده همواره وجود داردکه در دوران کامبرين و به خصوص در اوايـل ايـن دوران کـره زمـين هنـوز شـرايط لازم براي زيست جانداران را نداشته و سطح آن از سنگهاي آتشفشاني يا آذرين تشکيل مـي شـده اسـت . دوران پرکامبرين را به دو بخش کوچکتر به نام آرکثوزوئيک (Archeozoic) و پروتروزوئيـک (Proterozoic) تقسيم نموده اند. آثار ثابت شده حيات در آرکئوزوئيک شناخته نشده است .در پروتروزوئيک يا حيات ابتدايي، وجود جانداران تک سلولي، گياهان و بي مهرگان پست نظير جلبکهاي سـبز- آبي گزارش شده است . به علـت وجـود آثـار نـاقص و محـدود سـنگواره هـا و رسـوبات فـراوان آهـک احتمـال ميرودکه بخشي از اين دوره آب و هواي گرم داشته است .

در دوران پالئوزوئيک به علت اينکه جانوران و گياهان ان عمومًا با نمونه هاي عصر حاضر اخـتلاف بسـيار زيـادي دارنــد، آن را دوران زنــدگي قــديمي نامگــذاری کــرده انــد. آغــاز ايــن دوران مشخصــه شــروع وقــايع آشــکار زمين شناسي است . حيات در آن تنوع زيادي داشته و آثار آن در دريا و خشکي ديده مي شود. آب و هواي آن به طورکلي گرم بود ولي وجود رسوبات يخچالي در بعضي نقاط نشان مي دهد که آب و هوا متغيـر بـوده اسـت . در اواخر اين دوران گياهان عظيم الجثه و جنگلهاي بسيار وسيعي وجود داشته که ذخيره هاي بسيار بزرگـي از زغـال را فراهم نموده است . رسوبات دوران اول بسيار ضخيم بوده، و عمدتًا از نوع تخريبي و همچنين سنگهاي آذرين و دگرگوني ميباشند.
دوران اول يا پالئوزوئيک را به ترتيب از قـديم بـه جديـد بـه دوره هـاي کـامبرين، اردويسـين، سـيلورين، دونـين، کربونيفر و پـرمين تقسـيم نمـوده انـد. در دوران پالئوزوئيـک بـي مهرگـاني نظيـر تريلوبيـت (از سـخت پوسـتان )، بــرا کيوپــودا (Brachiopola ) (بازوپــا يــان ) مرجــا نهــا (Coral )، گراپتوليــت هــا (Graptoliths ) و ماهي هاي زره دار (Cephalapsis ) و گياهاني نظير سرخسها (پکوپتريس) (Pecopteris) مي زيسته انـد.

کوهزائي مهم کالدونين (Caledonian) باعث ايجاد رشته کوههائي در منطقه اي از اروپا و امريکـاي شـمالي شده است که مربوط به دوره دونين از دوران پالئوزوئيک مي باشد و در اواخر دوران پالئوزوئيک (دوره کربونيفر و پرمين ) نيزکوهزائي مهم هرسي نين بخش مهمي از سن زمين را متأثر نموده است . دوران دوم يـا مزوزوئيـک در اين دوران پس از چين خوردگي هاي اواخر دوران اول و فرسايش شديدي که متعاقبًا موجب همـوار شـدن نقـاط مرتفع شده آغاز مي شود. درياها مجددًا پيشروي داشته و رسوباتي را بر جاي نهاده اند که بقاياي حيات حد واسط بين موجودات پالئوزوئيک ودوران سنوزوئيک ميباشند.